Bij het zien en bestuderen van oude foto’s bleken situaties soms heel anders te zijn dan bij de eerste aanblik van de foto. Soms waren het foto’s van situaties die leuk leken te zijn maar toen ik goed ging kijken bleek achter het leuke zoveel verdriet te zitten. Dat waren foto’s die ik me helemaal niet meer herinnerde. Ik wist niet meer dat ik ze had, gewoon in feite weggestopt. Dat was teleurstellend en verdrietig maar later gaf het juist duidelijkheid over die bepaalde situatie. In het algemeen werd ik blij, was ik verrast over zoveel mooie, leuke herinneringen en ervaringen uit het verleden die er gelukkig ook waren.

Gedurende het schrijven van mijn levensverhaal, veranderde mijn gevoel voortdurend van enthousiasme naar chaos, bewust worden, geen weet hebben van de dingen, naar bewustwording, welbevinden, tevredenheid en er kwam een stroom van verdriet op gang door het bewust worden van zoveel pijnlijke ervaringen die er helaas waren. Blij dat ik mijn verdriet eindelijk onder ogen durf te zien.

Het belangrijkste is dat ik dat gevoel en die verdrietige gebeurtenissen niet langer weg hoef te stoppen. Er is plaats gekomen voor mijn verdriet het mag er zijn hoe lastig hanteerbaar het soms ook nog is. Het overspoelt me minder en daarvoor in de plaats komt rust en ik mag er zijn en ik mag meedoen. Dat geeft mij zo’n goed gevoel

Ik heb begrip gekregen, compassie met mezelf dat het goed is zo: Het leven gaat zoals het gaat.

Door het schrijven van mijn levensverhaal ben ik in contact gekomen met zoveel nieuwe mensen zoals mensen uit de klas waar ik mee op de kleuterschool en een deel van de lagere school heb gezeten. Ik heb zelfs een lang telefonisch contact gehad met een van de juffen van mijn lagere school, uit mijn geboortedorp, waardoor mij veel duidelijk is geworden.

En ik sprak verschillende familieleden die me verder konden helpen met mijn levensverhaal. Ook ontmoette ik bij toeval een buurvrouw, die ik veertig jaar niet gesproken had, waarmee ik binnenkort een afspraak heb. Kortom het schrijven van mijn levensverhaal heeft me nu al zoveel gebracht en ik ben nog lang niet klaar.

Sinds vandaag weet ik dat ik van mijn teksten, en gedichten een boek ga maken met de bijbehorende foto’s erin. Het wordt een prachtig project.

Ik vind het heel waardevol en leuk om mijn levensverhaal bij Lia en Margreet samen met deze fijne groep te mogen schrijven. Mijn dank!

Marijke